Tenshinsho-den Katori Shinto Ryu zostało założone przez Iizasa Choisai Ienao w środkowej epoce Muromachi (1336-1573) w regionie Katori w prowincji Shimosa (dzisiejsze miasto Katori w prefekturze Chiba) i jest źródłem, z którego wyewoluowało wiele japońskich sztuk walki. Utrzymuje obszerny program szkolenia walki, studiów strategicznych, filozofii i rozwoju charakteru.

W wieku około sześćdziesięciu lat Iizasa odbył tysiąc dni modlitwy i surowego treningu poświęconego bóstwu świątyni Katori, znajdującej się na jej terenie. Mówi się, że bóstwo podarowało mu wtedy boski zwój dotyczący sztuk wojownika. Ponieważ sztuka ta została otrzymana poprzez boski przekaz, Iizasa nazwał ją „Tenshinsho-den” (bezpośredni i autentyczny przekaz od bóstw) Katori Shinto Ryu. Tradycja ta jest przekazywana do dnia dzisiejszego.

Praktyka Katori Shinto Ryu w Dojo Shinbukan podąża za naukami przekazanymi przez Shihana Hayashi Sakuichiro Shihanowi Hayashi Yazaemonowi, którego następnie zastąpił Shihan Otake Risuke (założyciel Dojo Shinbukan). Praktyka jest obecnie prowadzona przez Otake Nobutoshi Shihan, przy wsparciu kilku shihandai.

W 1960 roku, dzięki staraniom Hayashi Yazaemon Shihan i Otake Risuke Shihan, Katori Shinto Ryu otrzymał status Niematerialnego Dobra Kulturowego Prefektury Chiba od Biura Edukacji Prefektury Chiba, Departamentu Promocji Edukacji, Sekcji Dóbr Kulturowych. Tradycja ta była pierwszą sztuką walki w Japonii, która została tak określona. Shihan Otake Nobutoshi posiada oficjalny tytuł Strażnika, wyznaczony przez Biuro Edukacji Prefektury Chiba.

Sztuka ta jest zachowywana i przekazywana zarówno w kraju, jak i za granicą jako klasyczna japońska tradycja wojowników, unikalna dla regionu Katori.

Legenda powstania szkoły

Legenda głosi, że w wieku 60 lat Chōisai rozpoczął intensywny, samotny, 1000-dniowy trening w świątyni Katori, gdzie praktykował techniki walki dzień i noc, aż pewnego dnia, gdy upadł z wycieńczenia i zapadł w drzemkę, we śnie ukazało mu się kami (bóstwo) świątyni i przekazało mu zwój mokuroku heiho no shinsho,zawierający opisy wszystkich technik i kata.

Od tego cudownego snu pochodzi nazwa szkoły Tenshin Shōden Katori Shintō-ryū, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „Zgodna z boską prawdą droga bóstwa świątyni Katori”. Legenda ta jest typowa jak na tamte czasy, kiedy wielu szermierzy przypisywało swoje niezwykłe umiejętności kontaktom z kami.

Techniki Katori Shintō-ryū przewidziane są do zastosowania na polu bitwy do walki w pełnym uzbrojeniu. Szerokie i stabilne pozycje miały umożliwiać pewne poruszanie się po nierównym terenie i zapewnić odpowiednią siłę cięć. W odróżnieniu od walki sportowej, celem każdego ataku są tu nieosłonięte zbroją miejsca (luki w zbroi, tzw. suki). Szkoła kładzie największy nacisk na naukę technik miecza (katana), lecz szkolenie miało przygotować samuraja (jap. bushi) do walki także innym orężem, a przy jego braku do walki wręcz (patrz: program szkoły).

Katori Shintō-ryū znane jest z niezwykle oryginalnego i efektywnego sposobu treningu. Opiera się on na nauce technik ułożonych w układy ćwiczebne (kata) dla dwóch osób, przy czym cięcia zamiast w ciało wyprowadzane są na broń treningową (co jest mylnie postrzegane jako twarde zblokowania), tak aby umożliwić bezpieczny, ale nieprzerwany trening z pełną szybkością i siłą. Dzięki takiemu podejściu, w każde kata mogły zostać wplecione dziesiątki technik i praktycznych rozwiązań, które z czasem stają się intuicyjne i odruchowe dla ćwiczących.

Do dziś osoby zainteresowane przyłączeniem się do tradycji muszą podpisać przysięgę na bóstwa świątyni Katori. Ta przysięga krwi jest tradycją przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Zapewnia, że aspirujący studenci rozumieją właściwe nastawienie, z jakim oczekuje się od nich wejścia i studiowania w ramach tradycji.

Wnioskodawcy zobowiązują się do przestrzegania następujących zasad:

Przysięga na Najwyższe Bóstwa

Stając się członkiem Tenshinsho-den Katori Shinto Ryu, które zostało przekazane przez Wielkie Bóstwo Świątyni Katori, niniejszym potwierdzam moje zobowiązanie, że:

– Nie będę miał na tyle impertynencji, by omawiać lub demonstrować szczegóły ryu osobom niebędącym członkami lub członkom, nawet jeśli są krewnymi;

– Nie będę wdawać się w kłótnie ani nadużywać sztuki przeciwko innym;

– Nie będę angażować się w żaden rodzaj hazardu ani odwiedzać miejsc o złej reputacji;

– Nie będę krzyżował mieczy z żadnymi wyznawcami innych tradycji wojennych bez upoważnienia.

Niniejszym zobowiązuję się do zdecydowanego przestrzegania każdego z powyższych artykułów.

Jeśli złamię którykolwiek z tych artykułów, poddam się karze Wielkiego Bóstwa Katori i Wielkie Bóstwo Marishiten.

Niniejszym uroczyście przysięgam i przytwierdzam moją pieczęć krwi do tej przysięgi złożonej tym Wielkim Bóstwom.

Po ukończeniu kandydat zostaje uznany za członka tradycji, a zobowiązanie służy nauczeniu go właściwego podejścia do tradycji i procesu uczenia się.

Uczniowie uczą się kata (wcześniej ustalonych układów), które są studiowane i ćwiczone razem z bardziej doświadczonymi praktykującymi pod nadzorem nauczyciela.

Trening polega na ćwiczeniu z góry ustalonych form, które zawierają kwintesencję sztuki i umożliwiają uczniom stopniowe przyswajanie technicznego, teoretycznego i filozoficznego podejścia do sztuki.

Pierwsze wyuczone kata są następujące.
– Omote no tachi (szermierka: 4 kata)
– Omote iai (dobór mieczem: 6 kata)
– Tachiai batto (dobór mieczem stojącym: 5 kata)
– Bojutsu (techniki pięcioregu: 6 kata)
– Naginata (techniki halabardy: 4 kata)
– Chudan bojutsu (techniki pięciolinii: 6 kata)

Uczniowie ćwiczą te kata przez wiele miesięcy i lat, aż w końcu zapoznają się z szerszym zakresem nauczania. Praktykujący otrzymują zwoje (Mokuroku, Menkyo i Gokui Kaiden) zgodnie z ich rozwojem.

W Katori Shintō-ryū, tradycyjnej szkole japońskiej szermierki, istnieje kilka poziomów zaawansowania. Początkowo nie stosowano stopni uczniowskich ani mistrzowskich, ale tytuły oznaczające poziomy zaawansowania. Oto niektóre z nich:

Kaiden: Końcowy przekaz, pełna inicjacja.

Kirikami: To „rozmiar papieru” i uprawnia do nauczania.

Mokuroku: Przyznawany bardziej zaawansowanym studentom, oznacza „listę” lub „katalog”.

Menkyo: „Licencja” lub „zezwolenie”, pierwotnie dawała prawo do używania nazwy szkoły podczas pojedynków i przyznawania stopni innym.

Shoden: Pierwszy etap w tradycji.

Chūden: Drugi etap w tradycji.

Okuden: Serce tradycji, głęboki przekaz.

Kaiden: Końcowy przekaz, pełna inicjacja.